Zwakzinnig

Elke morgen weer,
Hetzelfde geluid,
‘K hoor haar sandalen ritmisch tikken,
Ik moet eruit.

Ze strijkt even door mijn haar,
Tilt me dan uit bed,
Maar ik wil nog niet,
En pleeg nutteloos verzet.

Ik wil geen water,
Ik wil geen kleren,
Ik wil geen geluiden in mijn oor,
Het enige dat ze zegt is, niet zo mopperen hoor.

Ze tilt me in mijn stoel,
Ze heeft het weer gewonnen,
Weer een dag voor de boeg,
Er is weer een lange dag begonnen.

Niemand weet wat ze denken, wat ze voelen.
Niemand weet wie ze werkelijk zijn.
Wij bepalen wat ze denken, wat ze voelen.
Wij bepalen wie ze zijn.