Zij

De naalden waren zo scherp,
telkens als iemand erover begon,
veranderde ze van onderwerp,
tot ze het weer aan kon.

Ze heeft al zoveel meegemaakt,
Snapt zelf niet hoe ze het überhaupt nog volhoudt,
de medicijnen die haar tot rust brachten,
steeds weer achtervolgd door dezelfde gedachten.

Ze kon het leven niet meer aan,
werd steeds onzekerder over haar bestaan.
En Hoelang moest dit zo nog door gaan?

Het maakte haar allemaal zo klein,
Ze verging helemaal van de pijn.

Telkens weer bedrogen,
Voor gelogen,
Telkens op dezelfde manier,
En geen één deed minder pijn.
Tot vandaag,
Want vandaag wou ze er gewoon niet meer zijn…