Tegen mijn ziekte valt amper te strijden

Ik sta vanaf aan het rand van het bed
Te hopen dat hij het redt
Ik zie hem lijden,
Tegen zijn ziekte valt amper te strijden
Een paar keer was tie er bijna geweest,
Daar was ik al voor gevreest,
Al denken aan toen,
zie ik het beeld voor mijn ogen
Ik kan het nog steeds niet geloven
Mijn broertje lag met kanker ik het ziekehuis
Één heel jaar kwam die niet thuis
Maar,
Dankzij de artsen en alles wat tegenviel.
Kan ik weer van hem genieten met heel mijn ziel
Hij is weer heel normaal hier,
en gaat weer elke week naar school in groep vier
Want daar hoort hij thuis,
en niet in dat vervelende ziekenhuis.
Bedankt!