KANKER
Zes schrikwekkende letters
die bij niemand welkom zijn.
Een beest met vele gedaanten
die op een laffe manier ons lichaam besluipt.
Onverwacht, onmacht, onbegrip,
ontreddering, ongeloof…
vreten langzaam elk gevoel van hoop op.
Kille ziekenhuismuren
als enige huisvesting van een gebroken hart
baxters en medicijnen
als enige geneugten voor een gekraakt lichaam
naalden en piepende machines
als enige streling voor onze gevoelens
witte bedden en groene operatietafels
als enige vorm van decoratie voor onze geest
geurende bloemen
en troostende woorden van familie en vrienden
als enig lichtbaken in dit onmogelijk gevecht.
Het is de hartverwarmende steun van geliefden
die de blik in de spiegel dragelijk maakt
het is de onvoorwaardelijke steun van geliefden
die de strijdlust om te overleven mogelijk maakt.
Niemand ziet dit beest graag
maar helaas wordt het voor velen
een onafscheidelijke
en ongewenste levensgezel!
Ik vind dit echt een super mooi gedicht en het komt ook diep in me binnen, want iemand die ik ken is ook aan kanker overleden.