Sterven aan een vreselijke ziekte

Ik loop een eindje,
Een eindje langs de zee,
Niemand is mee, alleen ik, ik alleen.
Ik kijk naar de golven,
De golven om me heen.
Zo mooi als de golven zijn,
Zo mooi voel ik mij.
De wind door mijn haar,
De geur van de zee, maar, maar,
Ik mis iets, En die iets dat ben jij.
Je moest sterven aan een vreselijke ziekte, Waarom nou jij, Waarom.
Ik kon me nog goed herinneren:
Met de laatste krachten die je had, gaf je een kneepje in mijn hand en zei:

” Lieverd, ik zou je nooit vergeten en we zullen elkaar nooit uit het oog verliezen.
Ik hou van je!”