Staar naar mijn eigen reflectie

Staar naar mijn eigen reflectie,
waarop baseer ik mijn selectie.
Kam mijn haren om mooi te lijken,
niet alleen dus mensen gaan kijken.
Paste ik nergens echt bij,
Te bijdehand kreeg ik klappen,
slim om er niet in te trappen.
Paste me aan, anderen blij.
Verwend door mijn intelligentie,
belandde in een geestelijk detentie.
Moet ik hoe anderen willen zijn,
wat blijft dan nog echt van mijn.
Je moet vallen om snel te leren,
sommige vallen zullen me bezeren.
Tranen betekent niet dat ik verlies,
maar ik weet wie ik ben en ervoor kies.
Probeer ik nooit te verliezen wie ik ben,
zorg ervoor dat ik mezelf eerst wel ken.
Zo slim, maar toch dom wat is mijn gezicht,
als ik het op gedrag van anderen had gericht.
Ik ben mens, ik leef dus ongetwijfeld dat ik val,
ik leer, ik deel, heb mezelf uiteindelijk gevonden.
Verdronken in gedachte kom ik eindelijk aan wal,
nooit gedacht dat ik toch hierin zou uitmonden.
Sta nu wel echt recht als ik voor de spiegel sta
en ik nu eindelijk achter mijn eigen doelen ga.