Puber

De ander doet je lachen
en maakt ook dat je huilt.
De ander is gevaarlijk,
maar ook de veilige haven,
waar jij bij stormweer schuilt.

De ander kneedt je leven
en bepaalt zo je bestaan.
En aan al wat die ander denkt of doet,
pas jij je naadloos aan.

Eigenlijk ben je niemand,
een lege huls, wat wind.
Een speelbal van die ander
en net zo behaagziek als een kind.

Veilig tussen nullen,
trendy en gedwee,
en als ze weer eens brullen,
dan brul jij lekker mee.

Meehuilen met de wolven,
verscholen in het Anderwoud,
meedeinen op de golven,
veroorzaakt door de ander,
al voelt het nog zo koud.

Maar soms, als je alleen bent,
en de ander is er niet,
dan wordt je overvallen,
door een diep en groot verdriet.

Niets ben je zonder de ander,
een nul, wat lucht, wat wind,
en op de plek waar “Ik” moet zijn,
ben jij,
dus niets, mijn kind.