Ochtendjas

Voor haar is het een ochtendjas
van vrijedagen en niets doen
even lui zijn en wat lezen
één van badstof en katoen
Altijd hangt hij in de badcel
Langzaam wordt hij wel wat oud
Maar ze wacht nog met een ander
Deze is haar zo vertrouwd.

Op haar werk ziet ze er vele
Aan een haakje naast het bed
Mooie, oude, groene, gele
Nooit heeft zij er op gelet
Altijd was het heel gewoon
Tot die ene mooie morgen
Die man vertelde van zijn zoon

Weet u zuster, deze ochtendjas
was van mijn jongen
Hij werd 25 jaar
Vorig jaar is hij gestorven
En nog steeds is het zo raar
Een ongeluk op zijn werk
En hij was zo jong, zo sterk
Zo vreemd dat hij er niet meer is
Die jas dus, is een erfenis.

Midden in de ochtenddrukte
Staat de tijd heel even stil
Nu is dit ineens belangrijk
Aandacht voor wat hij zeggen wil
En zij vertelt hem van een jongen
Hij werd 25 jaar
Haar broer stierf achttien jaar geleden
Wat u voelt, zegt ze, is niet raar, niet gek
Want al slijt verdriet voorzichtig
Altijd blijft het een lege plek

Nadat ze zijn uitgesproken
Zien ze samen door het raam
De mensen buiten gaan en komen
Kijk, zegt ze, naar hun gezichten
De één kijkt somber of is aan het dromen
De ander lijkt in zijn sas
Maar bij iedereen hangt aan een haakje
Ergens wel een ochtendjas.