Misschien een wonderkind

Toen ik je voor het eerst bekeek
viel mijn oog,
op jou oog.
Toen ik je voor het eerst bekeek
zag mijn oog,
jou blauwe oog.

Ik dacht;misschien word dit kind
wel een wonderkind.
Misschien…
Maar die hoop,
is overgegaan tot
een vreselijke nachtmerrie.
Want toen ik beter keek
zag ik
een oranje gloed op jou haar.
Net als mij
en toen rolde er zomaar een traan
op jou wang.

Want ik wist;
dat, als je later groter werd,
iedereen je uitschold
voor “rooie”.
Nu nog niet
daarom legde ik een roos
zonder doornen,
op jou lichaam
en dacht toen;
je bent uniek
zo lief, zo mooi.
Misschien dus toch een wonderkind?
Misschien..