5 augustus 2007,
de dag dat ik jou heb leren kennen
een dag die ik nooit zal vergeten,
de mooiste van mijn leven
mijn ware liefde had ik die dag ontmoet,
een liefde waarvan ik dacht dat ze onschendbaar was
niets of niemand kon ons geluk verbreken
veel gelukkige momenten hebben we samen gehad
dom gedaan, gelachen, samen onvergetelijke momenten gedeeld
ik voelde me goed bij je,
voor het eerst in mijn leven
was ik gelukkig
ik kon mezelf zijn,
en kon ander verdriet onderdrukken
nu heb je me plots vallen,
zomaar van de ene dag op de andere
na 6 maanden van geluk,
mooie momenten, soms ook slechte
maar veel meer mooie momenten,
je gaf een reden op
een reden die in elke relatie voorkomt
en in elke relatie aan gewerkt moet worden
we hebben 6 maanden alles gedeeld,
al onze liefde aan elkaar gegeven
de reden die jij opgaf konden we samen aan werken
en dat kunnen we nog altijd
samen terug werken aan een toekomst
praten over de problemen die er waren
zeggen wat we wel en niet graag hebben
enkel op deze manier kunnen we terug gelukkig zijn
samen zijn, zonder elke dag discussies
gewoon elke seconde kunnen genieten van elkaar,
genieten van het bijzijn van elkaar
ik hoop dat je zal inzien hoe gelukkig we waren en kunnen zijn
ik hoop dat je na 1 of 2 weken zal inzien dat je me mist
ik hoop dat je zal beseffen hoe graag je me nog ziet
en ik hoop dat alles terug goed zal komen tussen ons
ik zal altijd blijven hopen dat het terug goed komt
hoop doet leven,
ook al doet het mij nu zoveel pijn
ik hou van je
en dat zal ik altijd blijven doen.
Laat wat van je horen