Mezelf te vinden

Mezelf te zoeken
Mezelf te vinden
Mezelf te leiden in dit stuk
Confrontatie met mijn dingen
Van het in de weg staan van mijn geluk
Verdriet te huilen
Woede te uiten
Schreeuwen, gillen zó door elkaar
Het ontkennen van de feiten
Te gaan rennen echt zó naar
Dan te vallen en blijven liggen
Mezelf te zoeken dat is raar
Confrontatie met mijn gevoelens
Alles gaat zó door elkaar
Ik neem de tijd, ‘t moet op orde
Alsof mijn kussen wordt opgeschud
Langzaam maar zeker begin ik te voelen
Al mijn woede en mijn pijn
Dat ik tot dusver had verdrongen
Maar wat er altijd wilde zijn
Door nu te huilen en te schreeuwen
Komt er veel van binnenuit
Ik breek mijn stilte om aan te gaan
Van wat ik járen heb gesust

Het nu aangaan van ‘mijn dingen’
Is een ware belevenis
Nooit geweten dat mijn gedachte
Was opgevuld met zoveel droefenis.
Angst voor nu, angst voor later,
Angst om te verliezen wat ik heb
Dus daardoor hollen, vliegen, haasten,
Geen gevoelens en dát voelt nep.
Dus nú die confrontatie, berg voorwaarts
Maar ook achterwaarts want ik kijk nu om
Iets wat ik nooit deed om te verdringen
Van dingen die ik eigenlijk niet hebben kon
’t Voelt nu hard, misschien wel harder
Dan wanneer ik het eerder
Was aangegaan
Maar toen de tijd niet,
Het moment niet
Om er goed bij stil te staan
Bij al die dingen die mij raakte
Dus toen doorgaan tot ik viel
Tot het moment toen daar was
Om te komen bij mijn persoontje
Sterk te zijn ook met gevoel
Nu pas snappen en echt voelen
´T is niet eng
Maar juist heel goed!