Lieve grootvader 2

Het gevoel dat ik heb vanbinnen.
Kan ik moeilijk verwoorden in zinnen.
Het verdriet en de pijn die ik voel.
Eenzaam, machteloos, en koel.
Er zijn nachten dat ik
in mijn bed woel.
Met vragen die onbeantwoord blijven.
Ik kan het nu enkel neerschrijven.
Dat ik je mis,
als de zon in mijn leven.
Ik had alles voor je willen geven.
Met wie moet ik nu mijn
mooie momenten delen.
Er zijn er nog die van mij houden,
ze zijn met velen.
Maar dat is niet hetzelfde
als mijn lieve pepe.
Met jou had ik zo een speciale band.
Je leidde me door het belangrijkste deel van mijn leven.
Je steunde me en gaf
me je sterke hand.
Voor als het niet ging, heel even.
Naar jou kon ik altijd weer keren.
Met problemen of onbenulligheden.
Je ging me helpen,
je ging me het leren.
Ik herriner me zoveel
dingen die we samen deden.
En toen werd je ziek
en hoe raar het ook is.
Het bracht ons nog dichter bij elkaar.
Het is niet moeilijk
dat ik je zo erg mis.
Jij zorgde altijd voor
mij en ik nu voor jou.
En je was daar zo dankbaar voor.
Dat ik nog jaren voor je zorgen wou.
Maar dat ging niet
meer toen je de strijd verloor.
Je hebt zo gevochten
en je zo sterk gehouden.
Zo als ik mijn pepe al altijd ken.
Weet dat de herrineringen
die we opbouwden.
Een deel zijn van wie ik nu ben.
Ik hou zo van je
en moet je nu laten gaan.
Dat doet mij zo een verdriet en pijn.
Terwijl ik dankbaar zou moeten zijn.
Omdat ik zoveel tijd met
je heb kunnen door brengen.
En omdat je zo een goede pepe was.
Maar toch valt het
afscheid zeer zwaar.
Maar ik weet, ooit ben ik klaar.
Om het verdriet los te laten.
En de vreugdevolle
momenten te koesteren.
Zo neem ik een stukje van
jou in mijn hart mee.
Dus slaap zacht mijn lieve pepe.