Leven en dood snappen

Waarom kan ik het leven niet snappen?
Leven is gemakkelijker dan ik denk.
Alles wat ik moet kunnen
is het onmogelijke aanvaarden,
het onmisbare missen
en het onverdraaglijke verdragen.
Iedere seconde is echt een geschenk,
dus anderen ook gunnen.
Zij die een wonder verklaarden,
voor mij, zich vergissen.
ervaar ik niet, als dat ze me uitdagen
De dood is een verlossing,
maar nooit een oplossing.
Iemand missen, is zoeken naar een stuk
van jezelf wat voelt alsof het ontbreekt.
Soms maak ik me wel echt veel te druk,
om een verlies wat me toch wel steekt.
De dood, de stilte die men achterliet,
verraadt het leven dat er was.
Het verlies bezorgde me verdriet,
dat je er toch nu niet meer was.
Het is echt onmogelijk, onmisbaar,
onaanvaardbaar en onverdraagzaam
Conflict, hersenen en hart dan maar,
onthoud, koester en herinner je naam
Makkelijk ken ik het leven helemaal niet,
vooral toen jij toch mij en het leven verliet
Hoe zou ik dan de dood kunnen snappen?