Ik weet niet of je mij kunt horen
ik sta alleen hier aan je graf .
Ik mis je joh als nooit tevoren
je bent dichtbij en zo veraf .
Ik heb je nog zoveel te vragen
al wat je steeds voor mij verzweeg .
Hoe jij dit alles kon verzwijgen
’n antwoord dat ik toch nooit kreeg .
We waren samen iedere morgen
de mooiste uren van de dag .
Jij wist ik maakte me dan zorgen
maar die verdwenen door jou lach .
En vroeg ik dan hoe jij je voelde
dan deed je net als was je doof .
Maar jij wist goed wat ik bedoelde
dan zei je maar ik heet van Hooff .
Je had het mij toch kunnen zeggen
ik vroeg het jou toch elke dag .
Jij was te trots om uit te leggen
wat ik reeds in je ogen zag .
We hebben samen hard gevochten
we leefden tussen vrees en hoop .
Maar waar we saam zo hard naar zochten
was op de wereld niet te koop .
Nu sta ik voor ’n stukje aarde
twee meter lang een meter breed .
Het is voor mij van diepe waarde
omdat ik jou daar rusten weet .
Het heeft niet langer mogen duren
je bent nu naar de hemel heen .
Bedank joh voor die fijne uren
Gomarus … ik voel me zo alleen …
Laat wat van je horen