Jij bent een geweldige moeder

Een moeder, pittig, sterk,
krachtig, liefdevol.
De moeder, die ik niet kende.
Maar jij, jij nam me zoals ik was, liet me voelen, dat het goed is.
Jij accepteerde me, met m’n streken, m’n woede, m’n verdriet.
Een moeder, je filterde
de liefde eruit,
je keek door me heen.
Ik hoefde niets te zeggen,
keek je alleen maar aan,
je wist wat te doen.
Samen ruziën, te lachen,
te stoeien, te huilen.
Je was er, ik was niet alleen.
Jij hebt het,
een sterk moeder instinct, onvoorwaardelijke liefde.
Je liet me zelf leren,
vallen, opstaan.
Je ving me op, maar begreep,
ik was complex.
Maar je bleef geloven in mij. Onvoorstelbaar, eng.
Ik kon het niet accepteren,
me er niet volledig voor openstellen.
Bang, bang je kwijt te raken,
je te verliezen.
Onvoorstelbaar, onbegrijpelijk,
maar waar.
Ik zou je verliezen,
vele anderen met mij.
Een geweldige vrouw, zus,
tante, vriendin, moeder .
Je zou ons verlaten,
geen ontkomen aan.
Een doordringende pijn,
een gebroken hart,
de meeste liefdevolle ouders.
Maar jij, jij zou ons verlaten,
voor altijd.
Nu jaren later, besef ik een ding.
Een moeder, nee,
jou als moeder is een godsgeschenk.
Het verlies, het slijt niet,
nee ieder jaar weer,
wordt de pijn sterker.
Het gaat door merg en been,
tot het diepst van m’n ziel.
Ik heb het nooit gezegd,
maar je bent een geweldige moeder!
Ik hou van je en mis je.