Ik zag je staan.
Alleen en niemand om je heen.
Met de stralen van de volle maan.
Mijn hart begint sneller en sneller te slaan.
Alsof ik je gelijk vertrouw.
Ik ken je langer.
En wetend dat ik van je hou.
Maar is dat wederzijds?
Een vraag, zonder antwoord.
Zoals een kus zonder lippen.
Grote meisjes, huilen niet.
Maar als mijn ogen zich vullen met water.
En druppels vallen op de grond.
Moet je weten.
Dat dat door jou komt.
Als jij dingen doet,
waar ik niet bij kan zijn.
Kan ik niet meekijken .
Als je dingen zegt,
die ik niet horen kan.
Kan ik niet mee horen.
Maar het gevoel van het vertrouwen.
Dat maakt de liefde zo sterk als ik bij je ben.
Geef me het antwoord,
en die lippen op mijn mond.
En zeg dat ik niet bang hoef te zijn.
Dat het allemaal wel goed komt.
Laat wat van je horen