Eens per maand dan is het weer zover.
Dan gaat voor mij de hel poort open.
Pijn, pijn, zo’n ondraaglijke pijn.
Krampen in mijn buik
en steken in mijn zij.
En pijn in mijn onderrug
komt er ook nog eens bij.
Ik weet dan niet waar
ik het zoeken moet.
En neem uit wanhoop dan maar een boek.
Om mij mee af te lijden,
en proberen mijn pijn te bestrijden.
Of zoek naar een pen,
waar ik mee schrijven kan.
De zweet staat me dan dik op mijn kop.
En zeg tegen mezelf kop op.
Zetpillen,kruik en warme melk kunnen me dan ook niet meer helpen.
Bidden tot God is het enige wat ik dan nog kan en hopen dat
het over zal gaan.
En dat ik dan weer met mijn dagelijkse dingen door kan gaan.
Laat wat van je horen