Grijze dagen

We leven al weken onder het afgrijselijke schrikbewind ‘grijs’.
Het psychisch en emotioneel klimaat in mij is van een nieuw, vijfde seizoen.
Een jaargetijde waarin niet valt te leven.
Waarin alleen depressies en zelfmoordneigingen zich voortplanten.
Was ik maar een boeing 747.
Dan kon ik dit lelijke, grauwe
zelfmoordlandschap ontstijgen.
Klimmen naar en spelen in het vrolijke blauw.
Deze winter heeft langer geduurd dan eeuwig.
Dit weer maakt van mij een bloedend monster.
Het grijs heeft haar speren in mijn vel en in mijn ziel geprikt.
Halfdood verlaat ik de arena ‘winter’
Ik verlang zo naar de kleur!
Zon, waarom laat je je niet meer zien?
Ben je soms winterschuw?
Oh zomer, als je komt, dan neem ik je mee uit eten.
In het meest chique restaurant vraag ik je ten huwelijk.
Verdronken in dit martelende grijs ben ik alleen maar meer van je gaan houden.
Vooral van het blauwe natuurdak boven mijn hoofd.
Ik wil weer tegen de hemel op kunnen kijken!