God

Daar zaten we met zijn twee,
Hoog in de wolken, boven zee.
Niemand kon ons zien,
Zelf niet onze lieve tante Mien.
We zouden wel van onze wolk willen gaan,
Maar dan moeten we voor onze straf van god naar de maan.
We zaten uren te kijken,
Naar iemand die prijzen moest uitreiken.
We bleven ook alsmaar dromen,
Dat we ooit weer beneden zouden komen.
Wij zouden ook wel prijzen willen geven,
En dan beloven we, dat we nooit iets voor onszelf nemen!
Maar ook al viel het niet mee,
God zei altijd: ‘nee’
Tot we vandaag een goede daad deden,
Mochten we van hem een dag naar beneden.
We waren wel onzichtbaar, niemand kon ons zien,
Zelfs niet Lieve Tante Mien!