Buiten,
wanneer de zon is onder gegaan,
de sterren als kristal,
flonkerend aan de hemel,
sta jij,
als schaduw
tegen het maanlicht.
Kijkend naar boven,
de rust in het donker,
stil en onopvallend,
zwijgend
met één gedachte,
waarom?
Voor je
beelden
van oorlog,
angst,
pijn,
verdriet,
huilende kinderen,
zoekend
naar ouders,
familie.
Jij
opnieuw kijkend
naar boven,
zwijgend,
met één gedachte
waarom?
Waarom geen vergeving?
Waarom geen liefde?
Waarom geen vrede?
Daar sta jij,
machteloos,
met een blik
kijkend
naar boven.
Het fleurige spel
van sterren,
maan en wolken,
handen
omhoog geheven,
kijkend
naar boven
zwijgend
met één gedachte
God,
waarom?
Laat wat van je horen