Een gezicht op onweer,
Een gedacht als een zonnestraal,
Altijd die wispelturigheid,
Nooit het zelfde,
Dan vrolijk, dan sjahchagrijnig,
Wat maakt haar zo?
Ja de wereld, de wereld die doet dat,
De mensen, ja de mensen die doen dat,
Waarom altijd weer die vraag.
Hoe gaat het vandaag?
Waarom altijd weer dat gevoel ik moet hier weg,
Ik heb hier geen zin aan..
Altijd weer dat gevoel van hier hoor ik niet,
En daarom vandaag die uitbarsting,
Het geschreeuw en nagekeken worden door vele gezichten,
Die ze het liefst, nooit meer wil zien.
Laat wat van je horen