De dagen begin ik nu af te tellen,
Uit verveling ga ik mijn vriendinnen maar weer eens bellen.
Zo onbereikbaar maar toch heel dichtbij,
Een gek idee er groeit leven in mij.
Ik wordt weer moeder ja alweer,
Toch voelt het anders als de vorige keer.
Van de dag die komen gaat krijg ik het al benauwd.
Toch weet ik dat ik al van dit kleine mensje houdt.
Het valt me allemaal wat zwaarder dan ik dacht.
Maar zodra het voorbij is weet ik dat het de pijn verzacht.
Iets moois zal komen in ons leven,
En zal een aanvulling aan ons gezin geven.
Een klein wondertje is wat het zal zijn.
Zo teer zo mooi zo kwetsbaar en zo klein.
Nog even en dan kan ik je in mijn armen sluiten,
Je vasthouden, knuffelen en wandelen buiten.
Nog even geduld en wachten op de dag.
Dat ik jou, mijn kleintje in mijn armen nemen mag….
Laat wat van je horen