Een kindje zo klein en lief.
Weetje, het wordt echt mijn hartendief.
Ik kan ze niet krijgen op een normale manier.
We kiezen voor adoptie, met heel veel plezier.
De procedure is wel ontzettend lang.
En soms maakt me dat onzeker en een beetje bang.
Hoe moet dat nou en hoe lang moet het duren.
Soms krijg je wel eens last van vervelende kuren.
Dan pak ik de draad weer op en zeg tegen mijn man.
Weet je koos, wij kunnen er wel wat van.
Voorlichtingsbijeenkomsten, medische keuring, gesprekken en nog meer.
Jeetje het doet nu niet meer zo zeer.
Het duurt heus nog wel even, maar niet meer zo lang.
En dan komt dat gevoel weer, ik word weer even bang.
We halen het kindje op en dat gebeurd nu snel.
Een jongen of een meisje, we zien het wel.
Het belangrijkste is, je hebt nu een thuis.
Misschien te stil voor jou, nu zonder geruis.
Het maakt niet uit je bent nu bij ons.
Onze harten maken geluid, gebons gebons.
Laat wat van je horen