Elfenleed

Zwarte raven reizen in
de onvermijdbare muur
ze zwieren met de stralen
die de maan haar geweten heeft,

en juist zij zijn het gevaarlijkst
als hun gekraai achterwege blijft
in de nachten waarin heksen
afkomen op angst en vrees

het ijzeren bed kraakte
haar spijlen barsten
toen ze kwam met
haar spitse houten staak

luchtkasteeltjes draaiden
als dolle carousels int hoeken rond,
toen de kol wervelde in een vlaag
zandkasteel vertrapte grond

ze wist dat ze de engelen kon roepen,
een fee had het haar wel beloofd
doch stikte in het masker
van het licht, en zo verliet geen
woord haar klam gezicht

tot onverwacht de redding kwam
de deur van elfen hemel brak
en het duizend sterren regende,
werd de arme gered zoals beloofd,
bestemd als elf te blijven leven
in het sprookje van het licht
waar zij in het diepste van
haar nood zo zeer op had
gehoopt.