Eenzaam en verlaten

Eenzaam zielig en verlaten.
Alleen en in alle staten.
Toch was ik niet helemaal alleen.
Ik had vele mensen om me heen.
Geen een gaf mij dat speciale gevoel.
Als je begrijpt wat ik bedoel.
Het gevoel dat je belangrijk bent.
Iemand zich in jou herkent.
Iemand blij was je eventjes te zien
Al was het maar min of 10.
Niet meer eenzaam en verloren.
Maar bij iemand mogen horen.
Dat gevoel heb ik gemist.
Omdat ik toen nog niet wist.
Ik niet eenzaam hoef te zijn.
Niet leeg en heel erg klein.
Nu wetend jij er bent voor mij.
Jij ook wat herkent in mij.
Is mijn eenzaamheid vergaan.
Bij het komen van jou naam.
Al zie ik je niet elke dag.
Wetend ik je roepen mag.
Helpt mij door dag en nacht.