Daar stond je dan.
Met al die koffers om je heen.
Je keek me aan.
En sloeg je armen om me heen.
Voor de laatste keer…
Ik hield je vast.
Stevig dicht tegen me aan.
En ik liet maar niet los.
Hoe kon ik jou toch laten gaan…
Maar toen was het tijd.
Jouw vliegtuig stond gereed.
En ik zag jouw tranen
toen jij voor de laatste keer naar me keek.
Het is nu 7 jaar geleden.
En nog steeds mis ik mijn beste vriend.
Maar je hebt nu een nieuw leven.
Met alle liefde en vreugde die je hebt verdiend.
Laat wat van je horen