Zo verwacht, zo welkom, zo mooi,
zo teder, zo klein, zo fijn,
zo fragiel, zo broos.
Zo kort was het leven,
het was de dood die veel
te snel voor jou koos.
Zo onontbeerlijk, waarom jij?
Zo oneerlijk, waarom wij?
Vragen genoeg,
maar alle antwoorden ontbreken,
want jouw tedere aanblik doet nu iedereen verbleken.
We hebben jou een mooie naam gegeven, en zullen zo altijd aan jou denken, zolang we leven.
Laat wat van je horen