De aanblik van een huilende vrouw.
Toont ons haar herinnering.
Haar hart verkeerd in diepe rouw.
Haar blik gaat naar buiten.
En toont ons die plek.
Waar haar hart veranderde in een donkere vlek.
Een stuk aarde omringt door bomen.
Zo vertelde de vrouw.
Een kuil in het midden waar mensen voor stonden.
Machteloos en naakt aan elkaar vastgebonden.
Peloton Duitsers ervoor,
geweren op hen gericht.
Het schot klonk,
niemand kon het voorkomen.
Dat deze mensen met een geloof.
Vermoord werden door kogels.
Onder het vrolijke getjilp van de vogels.
Krijgsgevangenen gooiden de kuil dicht.
Zo vertelde deze huilende vrouw.
De lichamen werden ontrokken aan haar zicht.
Zodat ze opgenomen werden door de aarde.
Toen zag de vrouw wat er met de krijgsgevangenen gebeurde.
De kippenschuur veranderde tot as en de hemel verkleurde.
Laat wat van je horen