De angst voor de dood

De angst voor de dood trekt je gezicht naar beneden,
Je kunt het blijven herdenken maar je leeft nu in het heden.

Je vader je moeder je tante je oom wie het ook is de engel des doods die beslist.
De pijn en verdriet zullen nooit wegbranden, Maar ooit zal het ook bij jou aan stranden.
Als de dood er is zal het er zijn en niemand die het tegen houd niet bij jou, maar ook niet bij mij.
Het doet zo’n pijn om mensen te zien wanneer ze weg zijn!

En klein meisje van wie de moeder overlijd, wat moet een dergelijk kind verder zonder belijd.
Het is moeilijk om een zodanig meisje te begrijpen,
Die opgegroeid is zonder haar moeder te verblijden. Negen maanden lang heeft haar moeder haar gedragen, Ze heeft niet eens de kans gehad om haar wat te vragen.

Een klein meisje van wie de oom overlijdt, Hij deed mee aan de strijd van leven of dood door iemand te helpen die zat in nood.
Niemand had gedacht dat dit zou gebeuren, Niemand zou het ook goedkeuren.
Maar haar oom nam een duik en weg was hij, Niemand kon het geloven.
Maar in de hemel zit er weer een bij.

De ouders van een meisje die weg was gelopen, Dagen lang zaten ze achter haar aan te lopen.
Ze vroegen, ze zochten, ze keken, ze beden in hoop dat ze hun dochter terug zouden krijgen om het samen over te hebben wat er mis ging in het verleden.
Maar helaas voor de ouders hadden ze slecht nieuws ontvangen, Want hun lieve dochter van 14 had zichzelf opgehangen!