Dag in dag uit

Dag in dag uit
ik moet het altijd aanhoren
het geschreeuw komt er boven uit
het geklier kunnen ze niet laten
Ze haten my,en myn kleren
Ik ben anders
en dat kunnen ze niet accepteren

De eerste dagen
boeken verscheurd
Ze lopen maar te pesten en te klagen
dat is wat my gebeurt

De weken erna
tas weggegooid met spullen erin

komen ze met messen aan
zo een snee in myn armen,gezicht en kin

Ik kreeg nog een paar weken daarna
Een black out…
ik kon me niks herinderen
Maar dat laten de jongens koud

Mentorre,directeuren
zeggen´we doen er wat aan´
maar Hun doen toch niks,
dat is hun baan

ik ben van andere afkomst
dat maakt hun probleem
het kan me niks schelen
ook al word ik kapot geslagen
met over een week
mijn gebroken been…