Ik bezwijk onder het gewicht
het gewicht van jou leugens
van jou, die mijn hart heeft gedragen
in het zorgeloze verleden
nu ben jij niet meer dan een herinnering
een dagdroom aan de dagen van vroeger
de keukenvloer ligt vol snippers
stukjes van wat ooit mij is geweest
je hebt gebroken wat er te breken was
een onverwoestbaar beest
ik moet vertrouwen hebben
vertrouwen in jou en je beloftes
maar wat is nu vertrouwen
als deze beloftes leugens blijken te zijn
het is midden in de nacht
mijn kussen is nat
minuten, uren verstrijken
eindeloos verdriet is meester over mij
verdriet omdat deze nare droom
gebaseerd is op niets minder dan werkelijkheid
zoekend naar de uitgang
tastend naar het licht
wie verlost mij van mijn ballast
veegt de tranen van mijn gezicht.
Laat wat van je horen