Borderliner

Jaren lang doe ik me zelf heel veel pijn
Iedereen weet dat is niet fijn
Mijn gezicht en armen kras ik helemaal open
Ik durf niet eens meer over straat te lopen
Mensen kijken me aan met een lang gezicht
Alle ogen zijn in eens op mij gericht
Ik moet mijn woede dan ook kunnen uiten
Af en toe sneuvelen mijn ruiten
‘Savonds doe ik dan ook een gebed
En hoop ik bij me zelf ik ben gered
God geeft dan ook een goed gebaar
De hulpverleners staan voor me klaar
Ze kunnen mij een dagprogramma geven
En daar moet ik dan ook mee verder leven
In mijn hoofd klinken nu ook mooie klanken
Ik wil jullie dan ook graag bedanken