Bloemen van glas

Omgeven met de zweem van huidparfum
Geeft ze onbedoeld de man zijn hoop
De ruime geest en het lichaam dat hij wil
Als een schatkaart waarvan 1 stukje mist

Verwonderd blijft hij jagen
Waar zij de rust aanvaard
Zij is de hoeder van de lava
Die hij altijd ontvangen zal
Op zoek naar het stukje van de kaart
Verborgen in haar binnenste

Zij bepaald hoeveel ze geeft
Overgoten door haar pampuspaars
Pimpelroze en heidenrood
Zij kleurt zoals ze wil

Het kan haar zo prachtig sieren
Hij kijkt toe en ziet eens om
Hoe het is en wat het was
Steeds weet hij niets mooiers
Het meest dat hij ervan krijgen kan
Is als ruiken aan bloemen van glas.