Gezegend ben je, als je verstaat
Dat alles zo vlug niet meer gaat
Als je kunt bevatten
Dat ik zo vlug niet meer kan stappen.
Begripvol ben je als je weet dat je best wat harder praat
Mijn gehoor erop achteruitgaat
Dat ik niet goed meer kan kijken
En mijn ‘eenzaamheid’ begrijpen.
Liefdevol ban je, als je mijn stille verdriet verstaat
En samen ’t laatste stukje
weg met me gaat
Als je met een liefdevol gevoel mijn oude hand vasthoudt
Want ze zijn zo stram en koud…
Toegenegen ben je als je
wat langer bij me blijft,
Wanneer ik gans alléén
de nacht in moet.
Geduldig ben jij als ik voor de honderste maal, gebroken vertel, hetzelfde verhaal.
Gezegend ben jij die dit alles bracht
In mijn laatste levensnacht!
Laat wat van je horen