Je hield het nog niet voor bekeken
je leven was echter reeds lang om
Uren werden voor jou weken
depijn die overal begon
Je kon nog amper lopen
je blijk stond op vermoeid
je bent nog blijven hopen:
misschien laten ze mij hierboven ongemoeid
De pest bleef echter aan je knagen
de tentakels waren overal gespreid
je wou echter niet klagen
hebt ons door een storm van angst geleid
Je kon niet blijven vechten
je lichaam was totaal verzwakt
je vijand zou het pleit beslechten
heeft dan in je laatste kracht gehakt
Je wou toen blijven slapen
je kneep nog even in mijn arm
deed je ogen nog wijdopen
en fluisterde:”merci papa”.
Laat wat van je horen