Jij gaf mij me eerste kind
jij en ik wouden dat allebei
we waren allebei nog zo jong
en toch met de komst
van het kind zo blij
maar naar een paar weken
was de vreugde voor jou voorbij
je wou er niks meer van weten
ik mocht niks meer laten horen
dat waren de woorden die jij zij
alleen heb ik het moeten doen
en jij,jij gaf er niks meer om
en ik kan nog steeds maar niet begrijpen waarom
maar ons leven zonder jou gaat door
inmidels is onze jongen al weer 2 jaar zonder zijn eigen pa
ik denk nog vaak kom toch terug
maar wat heeft dat voor een zin
wij kunnen niet op jou bouwen
en niet meer vertrouwen
nee jij liet mij alleen
jij bent echt zo hart als steen
maar eens krijg je echt wel spijt
maar echt jongen geloof me nou
jij staat dan wel bij mij in het krijt
vergeven zal ik het jou nooit
jij liet mij alleen met veel verdriet
wat jij nu twee jaar later nog steeds niet inziet.
Laat wat van je horen