Opvoeden

Veel ouders voeden hun kinderen op ego wijze op.
Te bang om te falen, “wanneer ik niet oppas wordt het een flop”.
Hebben eigen ideeën over hoe het kind moet zijn, en houden het kind zo lang mogelijk klein.
Ze hebben een beeld over het kind, denken niet na wat het kind ervan vindt.
Maar wat zal er gebeuren, wanneer het zijn haren wil kleuren.
Zich anders gaat gedragen, en de ouders eigenlijk niet meer wil behagen.
Hij richt zich op een ander persoon, een vergelijkbare kloon.
Iemand waar hij zich zelf in terug vind, want het is een natuurlijk kind.
Een generatie kloof wordt ontstaan, door ouders die hun kinderen tegen houden te bestaan.
De problemen beginnen pas echt, wanneer het kind zich uit in een verbaal gevecht.
Het wordt groter, en groter en geeft ineens verbale stoten.
Ouders zijn verbaast, vragen zich af waarom HUN kind plots zo doorraast.
Ze komen bij dat mens, “het geval”, die hun kind beter kent.
Het probleemkind is geboren, wanneer hij geen woord meer van zijn ouders wil horen.
De pa en ma maken zich zorgen, en houden dat voor elkaar niet verborgen.
Het escaleert, uit belans, en de negativiteit zegeviert.
Als de controle over het gezin er niet meer is, gaat het pas echt goed mis.

Het is logisch dat er angsten bestaan, maar hoever laat je die angsten gaan.
Wanneer gaat een kind daadwerkelijk over de scheef,
niet wanneer het kind zich kan vinden in wat een ander schreef.
Een goede opvoeding geeft een basis, voor alle fases.
Wanneer die basis juist is ontstaan, zal het kind echt geen ernstige fouten begaan.
Het kind komt dan bij je terug, en neemt geen criminele vlucht.
Blijf met elkaar in contact, ookal reageerd het kind op 1e oog laks.
Dat is wat kinderen doen, maar denken na, over wat hun voorbeeld zou doen.
Blijf in gesprek, vraag aan het kind waarom het zo bekt.
Pas dan ontdek je wat je kind heeft ontdekt.
Een kind wordt vanzelf groot, en geeft zich wanneer het pas moet, bloot.
Bij iemand waar die veilig is, het is niet aan de ouders waar dat is.
Hoe harder je aan het kind trekt, hoe minder het kind meewerkt.
Dus zoek naar de kern van het voorbeeld, en hou de positieve/negatieve mening verdeeld.
Dat is investeren in je kind, het is iemand die hij of zij bemind.

Je bent je kind pas kwijt, wanneer je die voorbeeld alles verwijd.
Het overzicht is weg, de ouders denken alleen nog maar slecht.
Schuld geven, is makkelijker dan je eigen gedachtes breken.
Is dat wat je je kinderen wilt meegeven?